In deze serie artikelen bespreken we VR. Maar wat is VR nu precies? In dit artikel bespreken we wat Virtual Reality (VR) precies is. We gaan hierbij ook in op de rol die sensoren spelen bij het creëren van een virtuele wereld. De opkomst van Virtual Reality (VR) wordt vooral voortgestuwd door de markt voor computerspellen, maar met dezelfde technologie is meer mogelijk, ook voor de zorg. In de volgende artikelen gaan we in op de toepassingen van VR in de zorg, waarbij we extra aandacht besteden aan de ouderenzorg.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Met Virtual Reality (VR) wordt het mogelijk om beelden in drie dimensies te projecteren. Zo kun je bijvoorbeeld door een exotisch landschap lopen met een VR-bril op, voorwerpen met diepte zien of via een serious game een operatie nabootsen alsof het echt is. Je zintuigen krijgen een niet-bestaande werkelijkheid voorgeschoteld. Het is niet mogelijk om door de bril heen te kijken; in plaats van glazen zitten er namelijk beeldschermen in, die de virtuele wereld op je netvlies projecteren. Deze wereld kan zijn opgemaakt uit camerabeelden of uit computeranimaties. Omdat je bewegingen worden gevolgd kun je in de virtuele wereld om je heen kijken, rondlopen en interacteren met objecten.
VR zorg ervoor dat je een virtuele wereld kunt creëren die nauwelijks meer te onderscheiden is van de werkelijkheid. Het gevoel van ‘aanwezig zijn in een virtuele wereld’ staat dus centraal. VR biedt de mogelijkheid tot het verrichten van taken en testen binnen deze virtuele wereld, die aan te passen is aan de verschillende kenmerken en behoeften van het individu.
Middels sensoren in controllers en camera’s maken consoles en pc’s al een poos exergaming mogelijk, zodat onder meer oefeningen uitgevoerd en geregistreerd kunnen worden. Ook VR-systemen werken met sensoren. Deze sensoretrackingsystemen zijn zelfs cruciaal onderdeel van een VR-systeem. Het gaan dan veelal specifiek om een hoofdtracker die ervoor zorgt dat de oriëntatie van het gezichtsveld van de gebruiker geregistreerd kan worden. Dit zorgt ervoor dat het beeld meebeweegt als men naar boven, beneden of opzij kijkt, of de hoek van het hoofd verandert. Veelgebruikte sensoren betreffen gyroscopen, accelerometers en magnetometers. Om bewegingen van het hoofd en de ogen te meten, kunnen daarnaast ook camera’s en eyetrackers ingezet worden.
De toepassing van sensoren bij Virtual Reality (VR) houdt echter niet op bij het hoofd; er zijn bewegingstrackers te bedenken voor elk lichaamsdeel, zoals handen en benen. Veel van deze sensoren werken met een combinatie van positietracking in de headset en externe sensoren in de ruimte. Hiervoor kunnen bijvoorbeeld infraroodsensoren, controllers of wederom camera’s gebruikt worden. Er zijn echter veel meer manieren om posities te tracken, zo kan dat ook met behulp van magneten en akoestiek. Tevens wordt er geëxperimenteerd met onder meer loopbanden en bodysuits.
Dankzij lichaamstracking met sensoren kunnen onder meer bewegingen als springen en bukken gemeten worden, maar ook kan fijne motoriek geregistreerd worden. Dit maakt geheel nieuwe VR-toepassingen mogelijk, waarbij geïnteracteerd kan worden met (objecten in) de virtuele wereld. Er zijn hiermee ook combinaties te maken met haptische feedback, zodat de gebruiker het ook daadwerkelijk voelt als hij een virtueel object oppakt en zelfs de textuur hiervan kan ervaren. Met het gebruik van een camera of bodysuit komt de noodzaak voor een traditionele controller te vervallen; de persoon wordt als het ware de controller.
Dit artikel is onderdeel van een serie.
Lees meer:
Deel 2 – VR in de zorg – training, exposure en meer
Deel 3 – VR in de ouderenzorg – zelfstandigheid, welzijn en meer
Infographic – VR-toepassingen in de zorg
Bronnen – Bronnen 3Bplus artikelen VR
