Een beter begrip van techniekacceptatie door ouderen kan helpen om innovaties te ontwikkelen, die daadwerkelijk geaccepteerd worden door de gebruiker. In dit laatste artikel binnen deze serie worden de factoren die van invloed zijn op techniekacceptatie vertaald in concrete aanbevelingen voor de praktijk. Hiermee kan de acceptatie van techniek (en domotica) door ouderen vergroot worden.
Als een gebruiker het nut van een techniek niet ziet, is het onwaarschijnlijk dat hij of zij deze gaat gebruiken. Gebruikers hebben hierbij vaak een aantal specifieke zorgen, terwijl de voordelen van een techniek abstracter zijn. Zodoende is het nodig deze voordelen duidelijk te communiceren en specifieke zorgen weg te nemen. Na een inventarisatie van wensen en behoeften kan de techniek hierop gecoördineerd worden geïmplementeerd. Daarnaast moet het systeem zo ontworpen worden dat nieuwe, handige features gemakkelijk toegevoegd kunnen worden en onnodige features gemakkelijk verwijderd kunnen worden. Sowieso is van groot belang de gebruiker bij het ontwikkelproces te betrekken. Het vergroten van kennis en ervaring laat gevoelens van vertrouwen in het eigen kunnen en daarmee in het gebruiksgemak toenemen. Dit resulteert in een grotere mate van techniekacceptatie. Naast communicatie van voordelen is er daarom behoefte aan hands-on training. Hiermee wordt aangetoond dat de gebruiker wel degelijk het vermogen bezit de techniek te gebruiken. Demonstraties van techniek, de kans om deze uit te testen in een risicoloze omgeving, en training en coaching kunnen hierbij ingezet worden. Zodoende is het voor aanbieders belangrijk bij de ontwikkeling van techniek om de karakteristieken, behoeften, vaardigheden, en preferenties van de gebruiker niet uit het oog te verliezen. Ook moet de fit tussen techniek en gebruiker vergroot worden. Gebruikspatronen en attitudes kunnen inzicht verschaffen over de eigenschappen die een techniek positief gepercipieerd laat worden. Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Ouderen hebben vaak moeite met user interfaces van nieuwe techniek. Sowieso hebben zij in hun eerdere leven nooit de kans gehad hiermee ervaring op te doen. Daarnaast vragen interfaces simpelweg veelal veel van het werkgeheugen en de zintuigen van de gebruiker. Om deze zaken op te vangen en gepercipieerd nut en gebruiksgemak te vergroten, verlangen ouderen veel training en gebruiksvriendelijke (gemakkelijke, intuïtieve en fysiek toegankelijke) menu’s. Verder zijn ouderen gevoelig voor de meningen van zorgverleners, familieleden en leeftijdsgenoten wat betreft het gepercipieerd nut van de techniek in kwestie. Zodoende is het te adviseren deze personen te betrekken bij het implementatieproces. Het is voor aanbieders van techniek van belang het aantal apparaten en kabels te minimaliseren en de techniek zo weinig mogelijk opdringerig te plaatsen. Zodoende blijft het gevoel van thuis in tact. Sowieso willen ouderen voldoende informatie ontvangen over de techniek en de plaatsing hiervan. Verder moet de techniek aantrekkelijk zijn qua design en niet interfereren met bestaande techniek, zoals telefoons en televisies. Daarnaast moeten geluiden beperkt worden tot een acceptabel niveau. Hierbij kan een assessment van een woning eveneens helpen deze sociale, fysieke en technologische issues te adresseren. Ten slotte moet techniek beter geïntegreerd worden met zorg, zo moeten hulpverleners in staat zijn simpele vragen te beantwoorden en moet de techniek gemakkelijk aan te passen zijn aan de (veranderende) gezondheidssituatie.
Dit artikel is onderdeel van een serie.
Lees meer:
Deel 1 – Acceptatie van techniek door ouderen – acceptatietheorieën
Deel 2 – Ouderen en techniek – acceptatie of weerstand?
Deel 3 – Acceptatie van domotica door ouderen – UTAUT toegepast
Infographic – Techniekacceptatie door ouderen
