In dit laatste artikel in deze serie over smart cities kijken we naar de belangrijkste component van deze slimme steden: de inwoners. Wat is de rol van deze burgers in een smart city? Wij stellen dat inwoners van een smart city zelf een grote rol moeten spelen bij het ontwerp van hun omgeving. Zo moeten de smart oplossingen ontworpen worden om de oorzaken van problemen voor de inwoners weg te nemen. En moeten zij daadwerkelijk een stem hebben in het ontwerpproces. Hierbij is het onder meer van belang om te weten aan welke oplossingen de inwoners nut toekennen.
Veel van de technologische verbeteringen in de smart city-revolutie vereisen het herontwerpen en herbouwen van de onderliggende infrastructuur. Stadsplanners zullen daarom een belangrijke rol spelen bij de oprichting en implementatie van veel slimme stadsinitiatieven. De belangrijkste ‘component’ in een smart city zijn echter de mensen die er wonen. Als zij niet handelen volgens hoe de planner het voorzag, zal het project niet succesvol zijn.
Een conventionele planningsbenadering is gebaseerd op de definitie van een probleem (het rijden van A naar B en het daarmee verband houdende energieverbruik). En streeft naar het vinden van oplossingen voor dit specifieke probleem (het inzetten van openbaar vervoer van A naar B om minder energie te gebruiken). Mensen willen echter van A naar B om te voldoen aan een specifieke behoefte, die niet in A voldaan kan worden. De behoefte die niet in A kan worden voldaan, is de oorzaak van het probleem. De slimme stad zou niet alleen een betere oplossing moeten komen voor het oplossen van een probleem, maar de oorzaak van het probleem moeten oplossen.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Het plannen van een stad is het ontwerpen van de bebouwde omgeving voor mensen die hun dagelijks leven willen leiden. Afhankelijk van hoe de stad is ontworpen, kan het leiden van dit gewone leven min of meer slim zijn. Bijna alles wat we doen, vereist echter energie. We vragen alleen niet per se om energie; we vragen om het bevredigen van behoeften. De stedelijke planner moet deze behoeften op efficiëntere wijze bevredigen. Daarom moet slimme stedelijke planning gericht zijn op de oorzaken van problemen, zodat zij een omgeving kunnen ontwerpen die mensen motiveert en uitnodigt om hun gedrag slimmer te maken. Een slimme stad is een stad waar mensen zich automatisch slim gedragen als gevolg van de manier waarop de stad is gepland en wordt geëxploiteerd.
Als steden de behoeften van inwoners moeten vervullen, is het van essentieel belang dat mensen zich inzetten voor en deelnemen aan planning en beleid dat hun leven beïnvloedt. Inwoners zouden dergelijke initiatieven moeten leiden. Planners krijgen hiermee beter inzicht in de samenleving, besluiten worden verbeterd door kennisdeling, vertrouwen in politieke besluitvorming wordt vergroot, langetermijnplannen worden ondersteund en burgerschap wordt vergroot. Hiermee worden mensen en hun behoeften het voorwerp van stedenbouw. Dit betekent ook een veranderende rol van lokale overheden; ze moeten burgers de ruimte geven, zodat zij samen kunnen komen en samen kunnen werken aan stedelijke innovaties. Als dit niet gebeurt, kunnen oplossingen opgelegd voelen.
Burgers kunnen dat van mening zijn dat steden de verkeerde problemen aanpakken of technologie alleen maar omwille van de technologie invoeren, zonder dat dit hen waarde levert. Burgers willen ook daadwerkelijk actieve deelnemers worden. Terwijl minder dan een derde van de burgers momenteel feedback geeft aan hun lokale overheden, zegt meer dan de helft dat ze dat graag zouden willen. Meer dan de helft wil ook bredere toegang tot digitale platforms om ze in staat te stellen met de overheid te communiceren. De helft is van mening dat de uitbreiding van gratis Wifi in openbare ruimtes en meer informatie over slimme stadsprojecten hen ertoe zou aanmoedigen verder betrokken te raken bij de stad.
Het succes van slimme steden zal afhangen van het niveau van betrokkenheid. Een goede plek om een slim stadsproject te starten, is daarom bij die toepassingen die bewoners het nuttigst vinden. Als we dit niet doen, lopen we het risico steden te ontwikkelen die mensen niet herkennen of waarderen. 29 procent van de respondenten noemt intelligente straatverlichting als de meest nuttige toepassing. 25 procent was meest geïnteresseerd in gebouwen die hun eigen energie genereren, en water en afval verzamelen en recyclen. 23 procent dacht dat sensoren ingebed in wegen en gebouwen die verkeersstromen meten, verkeersbelasting voorspellen en verkeerslichten en signalen aanpassen, het nuttigst zijn. 15 procent zou graag de meest recente reisinformatie ontvangen via hun smartphone. Zodat ze kunnen plannen en betalen voor reizen, met behulp van verschillende soorten vervoer. 8 procent zag ten slotte de meeste waarde in het bestellen van autonoom of elektrisch vervoer vanaf hun smartphone.
Wanneer regeringen beslissen over slimme stadsprojecten, kiezen ze noodzakelijkerwijs wie hiervan zal profiteren. Niet alle gebieden in een smart city zullen even slim zijn. Ambtenaren, bedrijven en bewoners moeten stadsleiders aansprakelijk stellen voor hun inspanningen en de implicaties daarvan. Deze moeten ieders leven proberen te verbeteren. We hebben beleid nodig dat ons in staat stelt om voortgang nauwlettend te meten, te reflecteren op korte termijn tegenslagen en een uitgebreide database van slimme steden te creëren voor de toekomst. Verandering kan alleen plaatsvinden als slimme steden ernaar streven verder te gaan dan het toegang geven tot technologieën en vaardigheden, en in plaats daarvan nieuwe vrijheden en mogelijkheden bouwt. De basis is dat slimme steden er voor mensen zijn.
Aangezien de interconnectiviteit van smart cities toeneemt, stellen deze zich steeds meer bloot aan een aantal kwetsbaarheden. Zo kunnen virussen en bugs storingen veroorzaken in de beveiliging van de gebruikte systemen. Uit onderzoek blijkt dat burgers verrassend bereid zijn hun persoonsgegevens te delen. Met name voor de verbetering van transportdiensten en verkeersopstoppingen (39 procent). Alsmede voor het verbeteren van de nooddiensten en de vermindering van de misdaad (37 procent). We strijden nog steeds om onze rechten op het internet te beschermen. De meeste organisaties in de particuliere sector die de gegevens van de burgers verzamelen en opslaan, zijn niet juridisch gebonden om hun rechten te beschermen. Het is moeilijk om te voorstellen hoe een slimme stad zou kunnen functioneren, als burgers onderhevig zijn aan schendingen van hun rechten op privacy en vrijheid van meningsuiting. Slim stadsbeleid moet de rechten van burger beschermen en massale bewaking door de staat beperken.
Dit artikel is onderdeel van een serie.
Lees meer:
Artikel 1 – Wat is een smart city (slimme stad): een introductie
Artikel 2 – Technologie in een smart city – sensoren, IoT en Big Data
Artikel 3 – Waarom smart cities slim (willen en moeten) worden
Artikel 4 – De toekomst van smart cities – samenleving en techniek
Artikel 5 – Hoe wordt een stad een smart city – de weg naar een slimme stad
Artikel 6 – Voorbeelden van smart city-technologie – verkeer, milieu en meer
Artikel 7 – Voorbeelden van smart cities overal ter wereld
Infographic – De smart city als ultieme slimme oplossing
Bronnen – Bronnen 3Bplus artikelen smart cities
